نوار قلب در منزل

برای آمادگی در تست قلب در خانه نیازی به انجام کار خاصی نیست. می‌توانید از قبل به طور معمول غذا بخورید و بنوشید. قبل از این که الکترودها متصل شوند، معمولا باید لباس بالایی خود را درآورید و در آقایان ممکن است موی سینه نیاز به تراشیدن یا تمیز کردن داشته باشد.

به طور کلی دستگاه‌های نوار قلب به دو دسته پرتابل قابل حمل و نوع بیمارستانی دسته‌بندی می‌شوند. از نظر کار کردن دستگاه‌های تک کانال، تا 12 کانال هستند که به لید‌های سینه و اندامی متصل می‌شوند.

نوار قلب یا (ECG) یک آزمایش سریع، ایمن و بدون درد است. در حین انجام نوار قلب در منزل هیچ برقی به بدن شما وارد نمی‌شود. ممکن است هنگام برداشتن الکترودها از پوست‌های حساس کمی ناراحتی و قرمزی ایجاد شود و برخی افراد ممکن است در جایی که الکترودها(چست لید) متصل شده‌اند، بثورات خفیف ایجاد کنند.

الکتروکاردیوگرام (EKG) یک تست استاندارد برای اندازه‌گیری عملکرد الکتریکی قلب شما است. اصولا نوار قلب در منزل که در حالت دراز کشیده انجام می‌شود، فعالیت الکتریکی قلب شما را از 12 الکترود (چست‌لیدهای چسبنده) روی سینه، بازوها و پاها به طور همزمان ثبت می‌کند. یک تست کامل 12 لید در حال استراحت می‌تواند بخشی از یک معاینه معمول برای غربالگری بیماری‌های قلبی قبل از بروز هر گونه علامت یا نشانه باشد.

اصولا برای چکاپ قلبی و یا به دستور پزشک افرادی که دارای محدودیت حرکتی هستند، مانند سالمندان، بیماران بدحال و یا افرادی که به دلیل مشغله زیاد و یا نیاز دوری از محیط آلوده بیمارستان و مراکز درمانی می‌توانند از خدمات نوار قلب در منزل استفاده کنند.

به طور معمول نوار قلب برای تشخیص سریع مشکلات قلبی و در مدت زمان کوتاه از بیمار که دارای درد و ناراحتی در قفسه سینه می باشد گرفته می‌شود.

اما هولتر قلب برای تشخیص بیماری‌ها در مدت زمان 24، 48 یا بیشتر و اکثرا برای تشخیص آریتمی‌ها استفاده می‌شود و برای انجام تست و ارائه گزارش نیاز به زمان بیشتری دارد.

نوار قلب محدودیت‌های خاص خود را نیز دارد و نباید آن را به عنوان تنها وسیله تشخیص بیماری‌های قلبی مطرح کرد، بسیاری از بیماری‌ها را نمی‌توان با نوار قلب تشخیص داد و باید از روش‌های معاینه یا آزمایشی و تست‌های تشخیص دیگر کمک گرفت، لذا انتخاب صحیح هر وسیله تشخیصی برای هر بیماری قلبی بسیار حائز اهمیت است و این انتخاب بر عهده پزشک است.

50 درصد افراد مبتلا به گرفتگی رگ‌های قلبی ممکن است نوار قلبی کاملا نرمالی داشته باشند. پس یک نوار قلب نرمال نباید ما را دچار اشتباه کند. گاهی در اورژانس بیمار را بر اساس نرمال بودن نوار قلب مرخص می‌کنند، که این کار اشتباه است؛ ممکن است که هم‌زمان با گرفتن نوار قلب، برای بیمار یک آزمایش نیز تجویز شود؛ این آزمایش همان تروپونین یا بررسی آنزیم‌های قلبی است.

وقتی پزشک به وجود بیماری قلبی مشکوک می‌شود، ممکن است به فواصل 15 دقیقه یک‌بار از بیمار، نوار قلب بگیرد و مجددا تغییرات آن را بسنجد. بررسی این تغییرات برای تشخیص دقیق مشکل بیمار، بسیار مهم است. بنابراین با یک نوار قلبی سالم نمی‌توان به طور قطع در مورد سالم بودن قلب نظر داد.

به طور کلی معمولا فرد زمانی که دچار هیجان‌های شدید و یا استرس می‌شود تپش قلبش بالاتر می‌رود؛ تپش قلب اغلب خطرناک نیست و جای نگرانی ندارد. تپش قلب معمولا با داروهای ساده از جمله پروپرانول قابل کنترل است.

خیر، واریس مشکلی ندارد اما مسئله‌ای که باید مد نظر قرار گیرد این است که در رگ‌های واریسی به خصوص واریس عمقی، ممکن است که لخته خون ایجاد شود؛ این لخته می‌تواند به سمت قلب حرکت کند و سپس از آنجا به سمت ریه پمپاژ شود. این بیماری تحت عنوان آمبولی ریوی شناخته می‌شود که باید هر چه سریع‌تر درمان گردد.